Termessos
De interessante ruïnes van deze stad liggen hoog in de bergen, ongeveer 35 km ten westen van Antalya . U treft hier een bezienswaardigheid die niet alleen een bezoek waard is om zijn archeologische waarde, maar ook om zijn prachtige ligging. Om het nationale park van Termessos te bereiken moet u eerst de weg volgen die leidt naar Burdur en Isparta. Na 12 km slaat u linksaf in de richting van Korkuteli (als u met het openbaarvervoer reist, moet u de bus nemen in de richting van deze plaats). Ongeveer 13 km na deze afslag ziet u rechts een weggetje naar de Karaingrotten (9 km), waar de oudste sporen van menselijke bewoning in Turkije zijn gevonden. U bent dan al bijna bij de ingang (links van de weg) van het Termessos Milli Parki. Als u niet beschikt over eigen vervoer, moet u de laatste acht steile kilometers naar de ruïnes te voet afleggen. Maar meestal wachten er wel een of meer taxi's bij de ingang van het park, waar zich een heel eenvoudig museum bevindt, met wat foto's van planten en dieren en enkele vondst. Het park gaat 's ochtends om 08.00 open en zeker 's zomers verdient de aanbeveling om zo vroeg mogelijk op pad te gaan.
Trek stevige schoenen aan en koop vooraf water en iets te eten, want in het park is niets te krijgen. Het ruige Termessos was één van de belangrijkste steden van de Pisidiërs, een volk dat leefde van de veeteelt en het verbouwen van graan en fruit. Hun schilderachtig gelegen hoofdstad was zo moeilijk te veroveren, dat zowel Alexander de Grote als de Romeinen de vesting ongemoeid lieten. De laatste sloten in 189 v. Chr. wel een verdrag met de Pisidiërs en juist uit die tijd stammen de meeste gebouwen waarvan u nu de resten ziet liggen. Verspreid liggen op een pas tussen twee bergen grote delen van een sterk door Rome geïnspireerde stadsmuur, een poort, een gymnasion, een theater, een odeion, grote putten voor het verzamelen van regenwater (er zijn geen bronnen in de buurt) en een necropolis met grote, ten dele verwoeste graftomben. De stad werd waarschijnlijk verlaten na een zware aardbeving en tegenwoordig is alles schilderachtig overwoekerd. Voor echte doorzetters voert vanaf de ruïnes een aantrekkelijke wandeling door het nationale park via een forellenkwekerij met restaurant (forel is in het Turks ala balik) en over de hellingen van de 1160 m hoge berg Güllük naar een wat oostelijker gelegen parkeerplaats aan de weg Korkuteli - Antalya. Onderweg loopt u door de typisch mediterrane begroeiing van pijnboombossen afgewisseld met maquis, taai en doornig struikgewas. In het voorjaar bloeien er wilde narcissen. In hoogste delen van het nationale park leeft de schaarse bezoar geit, een dier dat sterk verwant is aan de steenbok. Waarschijnlijk is het de oervorm van onze huisgeit. Over de bergen scheren hier soms nog vale gieren. Bij de parkeerplaats waar deze wandeling eindigt, begint een tweede wandeltocht van ongeveer twee uur in zuidoostelijke richting door de Güverkloof bij Düzlerçami. Na ongeveer 1 km komt u langs een groot omheind gebied met bezoargeiten en damherten. Daarna voert de weg naar enkele uitzichtpunten boven de indrukwekkende rotskloof. Het canyon is ontstaan door het oplossen en instorten van de kalk dat in het Mesozoïcum (100 miljoen jaar geleden) werd afgezet op de bodem van de oerzee Thetys. Door in de kloof af te dalen en aan het eind linksaf te slaan kunt u een rondwandeling maken. Aan de weg naar Antalya ziet u grote terrassen van kalksteen (travertijn), een ander kastverschijnsel.
