Dit enorme, ondergrondse waterreservoir, een staaltje van Byzantijnse bouwkunde, is de ongewoonste toeristische attractie van de stad. Misschien bevond hier een oudere, kleinere cisterne, maar dit spelonkachtige gewelf is in 532 aangelegd onder Justinianus, vooral vanwege de groeiende eisen van het Grote Paleis aan de andere kant van Hippodroom. Tot een eeuw na de verovering wisten de Osmanen niet van het bestaan van de cisterne. Hij werd ontdekt nadat men zag hoe mensen water putten en zelfs vis vingen door emmers neer te laten door gaten in hun keldervloer. U hoort er klassieke muziek en druppend water. Het dak rust op 336 zuilen van 8 meter hoog. Slechts tweederde van het originele bouwwerk is nu zichtbaar, de rest is in de 19de eeuw dichtgemetseld. In de verre linkerhoek rusten twee zuilen op sokkels van Medusahoofden. Deze sokkels zijn het bewijs van Byzantijnse plunderingen van eerdere monumenten. Ze zouden een nyphaeum markeren, aan nimfen gewijd heiligdom.